zakup używanego środka trwałego, który w okresie ostatnich 7 lat (10 lat dla nieruchomości) był współfinansowany ze środków UE lub dotacji z krajowych środków publicznych; rozliczenie tego samego wydatku w kosztach pośrednich i bezpośrednich projektu.
Zaliczka wpłacona na zakup środka trwałego w ściśle określonych przypadkach może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej. Uiszczona zaliczka w walucie obcej wiąże się z koniecznością przeliczenia jej na złote według odpowiedniego kursu. W niniejszym artykule wyjaśniamy wątpliwości przedsiębiorców dokonujących wpłaty zaliczki w walucie obcej na poczet nabycia środka zaliczka na zakup środka trwałego może stanowić koszt uzyskania przychodów?Kosztem uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy. Trzeba jednak mieć na uwadze, że ujęcie wydatku w kosztach uzyskania przychodów jest możliwe w odniesieniu do kosztów mających charakter definitywny, czyli bezzwrotny. Zaliczka wpłacona na poczet dostawy towaru lub wykonania usługi nie ma charakteru definitywnego, ponieważ w odniesieniu do niej występuje możliwość jej zwrotu przed terminem dostawy towarów lub wykonania usługi. W konsekwencji zaliczki co do zasady nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej. Wyjątkiem od tej zasady są wpłaty (zaliczki) na poczet przyszłych dostaw fabrycznie nowych środków trwałych zaliczonych do grupy 3–6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), których dostawa zostanie wykonana w następnych okresach sprawozdawczych, do wysokości kwoty 100 000 zł. Zwróćmy uwagę, że preferencja odnosi się jedynie do niektórych rodzajów fabrycznie nowych środków trwałych, całkowicie wyłączone zostały z niej wartości niematerialne i prawne oraz środki trwałe z grup 1, 2 i 7 KŚT, czyli w szczególności budynki i środki 22 ust. 1s ustawy o PIT:W przypadku dokonania wpłaty na poczet nabycia fabrycznie nowego środka trwałego, o którym mowa w art. 22k ust. 14, spełniającego warunki określone w art. 22k ust. 15, którego dostawa zostanie wykonana w następnych okresach sprawozdawczych, podatnicy mogą zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów dokonaną wpłatę do wysokości kwoty, o której mowa w art. 22k ust. obowiązujące przepisy pozostawiają zatem podatnikom możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zaliczek na poczet nabycia fabrycznie nowych środków trwałych z grup 3–6 oraz 8 Klasyfikacji Środków Trwałych. Kwota zaliczki podlegająca rozliczeniu w kosztach podatkowych jest jednak limitowana i wynosi maksymalnie 100 000 zł. Ujęcie w kosztach uzyskania przychodów zaliczki wpłaconej na poczet nabycia fabrycznie nowego środka trwałego zaliczonego do grupy 3–6 i lub 8 KŚT należy uwzględnić w limicie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego dokonanego na zasadach określonych w art. 22k ust. 14–21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w roku wprowadzenia środka trwałego do ewidencji środków 22k ust. 14 ustawy o PIT:Podatnicy prowadzący działalność gospodarczą mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nabytych fabrycznie nowych środków trwałych zaliczonych do grupy 3–6 i 8 Klasyfikacji w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 000 zł. Kwota 100 000 zł obejmuje sumę odpisów amortyzacyjnych i wpłaty na poczet nabycia środka trwałego, o której mowa w art. 22 ust. 1s, zaliczonej do kosztów uzyskania powyżej przepis art. 22k ust. 14 ustawy o PIT stosuje się, gdy:wartość początkowa jednego fabrycznie nowego środka trwałego zaliczonego do grupy 3–6 i 8 KŚT nabytego w roku podatkowym wynosi co najmniej 10 000 zł lubłączna wartość początkowa co najmniej dwóch fabrycznie nowych środków trwałych zaliczonych do grupy 3–6 i 8 KŚT nabytych w roku podatkowym wynosi co najmniej 10 000 zł, a wartość początkowa każdego z nich przekracza 3500 100 000 zł obejmuje łącznie odpisy amortyzacyjne oraz zaliczkę na nabycie środka trwałego zaliczoną uprzednio do kosztów uzyskania przychodów. Oznacza to, że w razie gdy przedsiębiorca ujmie w kosztach podatkowych zaliczkę na nabycie danego środka trwałego, to w tej sytuacji wartość zaliczki rozliczonej jako koszt uzyskania przychodów pomniejszy limit jednorazowej Monika prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług w maju 2022 roku wpłaciła zaliczkę w kwocie 30 000 zł netto (36 900 zł brutto) na poczet zakupu fabrycznie nowego urządzenia do pasteryzacji, o symbolu KŚT 432. Pani Monika planuje wprowadzić urządzenie do ewidencji środków trwałych. Z uwagi na to, że spełnia ono warunek fabrycznie nowego środka trwałego zaliczanego do grupy 3–6 lub 8 KŚT, wpłaconą zaliczkę w kwocie 30 000 zł netto na nabycie urządzenia do pasteryzacji może zaliczyć ona do kosztów uzyskania lipcu 2022 roku planowane jest dostarczenie urządzenia do pasteryzacji. Całkowita wartość maszyny ma wynieść 55 000 zł netto (67 650 zł brutto) i udokumentowana zostanie na podstawie faktury rozliczeniowej. W momencie przyjęcia urządzenia do użytkowania w działalności gospodarczej pani Monika może wprowadzić składnik majątku do ewidencji środków trwałych. Możliwe będzie wówczas dokonanie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego na pozostałą wartość maszyny, a więc 25 000 zł netto (55 000 zł - 30 000 zł = 25 000 zł). Zachowany jest limit 100 000 zł obejmujący sumę odpisów amortyzacyjnych i wpłatę zaliczki na poczet nabycia środka przytoczone powyżej przepisy, trzeba mieć na uwadze, że późniejsze nieujęcie przez przedsiębiorcę nabywanego składnika majątku w ewidencji środków trwałych albo wprowadzenie składnika majątku do ewidencji środków trwałych w wartości początkowej niższej niż kwota uiszczonej i zaliczonej do kosztów uzyskania przychodów zaliczki na poczet nabycia fabrycznie nowego środka trwałego zaliczonego do grupy 3–6 i lub 8 KŚT, może wiązać się z koniecznością skorygowania tych kosztów. Jaki kurs zastosować do przeliczenia zaliczki wpłaconej w walucie obcej na zakup środka trwałego?W przypadku dokonania wpłaty zaliczki w walucie obcej na poczet nabycia fabrycznie nowego środka trwałego z grup 3–6 oraz 8 Klasyfikacji Środków Trwałych koszt uzyskania przychodów wynikający z wpłaconej zaliczki przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu, czyli zgodnie z zasadami określonymi w art. 11a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ministerstwo Finansów wyjaśniło, że dniem poniesienia kosztu wpłaty zaliczki na poczet fabrycznie nowego środka trwałego z grup 3–6 oraz 8 KŚT jest dzień uiszczenia tej zaliczki. Koszt ten powinien być rozpatrywany kasowo, a nie memoriałowo, co oznacza, że utożsamienie momentu poniesienia kosztu z datą otrzymania faktury zaliczkowej nie byłoby prawidłowe. Zaliczkę wpłaconą w walucie obcej na poczet nabycia fabrycznie nowego środka trwałego z grupy 3–6 lub 8 KŚT w celu odpowiedniego ujęcia jej jako koszt uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej, należy zatem przeliczyć na złote według kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpłaty tej Mariola prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą wpłaciła zaliczkę w walucie obcej na poczet nabycia fabrycznie nowego składnika majątku, który ma zostać wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Zamówiony środek trwały klasyfikowany jest w grupie 5 KŚT. Producent mający dostarczyć składnik majątku, po otrzymaniu zaliczki wystawił pani Marioli fakturę zaliczkową. Jaki kurs powinna ona zastosować w celu przeliczenia na złote wpłaconej zaliczki?Pani Mariola powinna dokonać przeliczenia wpłaconej zaliczki na złote według kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpłaty tej w walucie obcej na poczet zakupu środka trwałego a różnice kursowePodkreślamy, że przedsiębiorca ma możliwość rozliczenia zaliczki wpłaconej na poczet nabycia fabrycznie nowych środków trwałych z grup 3–6 lub 8 KŚT w kosztach podatkowych, jednak nie jest to obligatoryjne. W razie gdy przedsiębiorca dokonujący wpłaty zaliczki na poczet nabycia fabrycznie nowych środków trwałych z grup 3–6 lub 8 KŚT nie zdecyduje się na skorzystanie z preferencji ujęcia jej jako kosztu uzyskania przychodów, należy jedynie dokonać przeliczenia uiszczonej zaliczki na złote w celu ustalenia różnic z art. 22g ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość początkową środków trwałych koryguje się o różnice kursowe naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego. Oznacza to, że różnice kursowe naliczone od wpłaconej zaliczki na poczet nabycia środka trwałego uwzględniane są w wartości początkowej środka trwałego w następujący sposób:dodatnie różnice kursowe naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego do użytkowania zmniejszają wartość początkową środka trwałego;ujemne różnice kursowe naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego do użytkowania zwiększają wartość początkową środka mieć na uwadze, że zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym przez organy podatkowe na wartość początkową środka trwałego wpływają także różnice kursowe od własnych środków pieniężnych naliczone przed oddaniem środka trwałego do używania. Interpretacja indywidualna (sygn. z 24 października 2019 roku wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej potwierdza, że przedsiębiorca ma obowiązek korygowania wartości początkowej o różnice kursowe powstałe przed oddaniem środka trwałego do używania, w wyniku rozchodu środków z rachunku walutowego w związku z operacjami zapłaty za faktury dotyczące nabycia środka że podatkowe różnice kursowe od własnych środków pieniężnych na rachunku walutowym powstają wówczas, gdy wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty bądź innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni (dodatnie różnice kursowe) lub gdy wartość otrzymanych lub nabytych środków bądź wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków bądź wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni (ujemne różnice kursowe).Do wyceny wpływu i rozchodu waluty obcej z rachunku walutowego należy przyjąć średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego odpowiednio dzień wpływu lub wypływu waluty obcej z rachunku walutowego (art. 24c ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Ogólne zasady amortyzacji bilansowej środków trwałych. 1.8. Wycena bilansowa środków trwałych. 1.9. Nakłady ponoszone w trakcie użytkowania środka trwałego. 1.10. Rozchód środków trwałych. 1.11. Ewidencja księgowa operacji dotyczących środków trwałych na przykładach liczbowych.
Środki trwałe są w przedsiębiorstwie często nieodłącznym elementem prowadzenia działalności gospodarczej. Środki trwałe mogą być pozyskiwane przez jednostkę na różne sposoby, może być to zakup środka finansowany ze środków własnych, a także z kapitału obcego, czyli poprzez zaciągnięcie kredytu bądź pożyczki. Niejednokrotnie zdarza się, iż istnieje możliwość uzyskania dotacji na zakup środka trwałego lub dotacji w postaci środka trwałego. Jak w takiej sytuacji podatnik powinien ująć w księgach rachunkowych dotację na zakup środka trwałego, mając na względzie aspekt podatkowy? Definicja dotacji została zawarta w art. 126 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2017 r. Nr 0, poz. 2077), zgodnie z którym poprzez dotacje rozumiemy podlegające szczególnym zasadom rozliczania środków z budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz z państwowych funduszy celowych przeznaczone na podstawie niniejszej ustawy, odrębnych ustaw lub umów międzynarodowych na finansowanie lub dofinansowanie realizacji zadań publicznych. Ustawodawca w prawie bilansowym jednoznacznie określił, w jaki sposób jednostka powinna zaewidencjonować w księgach rachunkowych dotację na środki trwałe, bowiem w myśl art. 41 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2018 r., poz. 395, dalej UoR) środki pieniężne otrzymane na sfinansowanie nabycia lub wytworzenia środków trwałych, w tym także środków trwałych w budowie oraz prac rozwojowych, jeżeli stosownie do innych ustaw nie zwiększają one kapitałów (funduszy) własnych. Zaliczone do rozliczeń międzyokresowych przychodów kwoty zwiększają stopniowo pozostałe przychody operacyjne, równolegle do odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych od środków trwałych lub kosztów prac rozwojowych sfinansowanych z tych źródeł. Zgodnie z powyższym, tego typu dofinansowanie lub całkowita pomoc nabycia składnika majątku z programów pomocowych wymaga zaliczenia wsparcia do rozliczeń międzyokresowych przychodów. Odnosi się je w pozostałe przychody operacyjne, równolegle do odpisów amortyzacyjnych, które to jednostka powinna dokonywać na zasadach ogólnych zawartych w prawie bilansowym. Odpisów amortyzacyjnych od środka trwałego sfinansowanego dotacją dokonuje się drogą systematycznego, planowanego rozłożenia jego wartości początkowej na ustalony okres amortyzacji, zaś rozpoczęcie amortyzacji powinno nastąpić nie wcześniej niż po przyjęciu środka trwałego do używania, natomiast zakończenie amortyzacji nie później niż z chwilą zrównania wartości odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych z wartością początkową środka trwałego lub przeznaczenia go do likwidacji, sprzedaży lub stwierdzenia jego niedoboru, z ewentualnym uwzględnieniem przewidywanej przy likwidacji ceny sprzedaży netto pozostałości środka trwałego, co wynika z literalnego brzmienia art. 32 UoR. Otrzymując środki z dotacji, mamy do czynienia najczęściej z dwoma przypadkami, mianowicie może wystąpić sytuacja, w której dotacja wpływa na rachunek bankowy jednostki przed oddaniem środka trwałego do użytkowania i rozpoczęciem jego amortyzacji oraz kiedy otrzymana dotacja wpłynęła już po oddaniu do używania środka trwałego i rozpoczęciu jego amortyzacji. W sytuacji, gdy dotacja na finansowanie nabycia lub budowy środka trwałego wpłynie do jednostki już po przyjęciu tego środka do używania i tym samym po rozpoczęciu odpisów amortyzacyjnych, to dla celów bilansowych nie koryguje się wcześniej dokonanych odpisów. Rozliczenia należy dokonać poprzez jednorazowe odniesienie do pozostałych przychodów operacyjnych kwoty dotacji ustalonej proporcjonalnie do odpisów amortyzacyjnych, które zostały dokonane przez jednostkę do dnia otrzymania dotacji. Szczególnie problematyczna z punktu widzenia podatkowego jest sytuacja, w której jednostka otrzymuje dotację już po przyjęciu środka trwałego do użytkowania oraz dokonuje odpisów amortyzujących. Wówczas podatnik zobowiązany jest do dokonania korekty do celów podatkowych. Dotychczas pojawiało się wiele wątpliwości co do okresu dokonania owej korekty, natomiast wszelkie wątpliwości zostały rozwiane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, który dokonał zmiany do wcześniej wydanej interpretacji indywidualnej z dnia 21 kwietnia 2017 r., w której zawarł kontrowersyjne stanowisko w zakresie określenia momentu korekty kosztów, w zakresie dokonanych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych sfinansowanych po części dotacją. Bowiem co do zasady dotacje związane z prowadzoną działalnością gospodarczą są opodatkowane podatkiem dochodowym. Natomiast w tym przypadku istnieje kilka wyjątków, a wśród nich są środki trwałe, których zakup czy wytworzenie finansowane dotacją nie stanowi przychodu podatkowego. Problematyka tego zagadnienia dotyczy głównie momentu otrzymania środków z dotacji, które mogą trafić na rachunek bankowy podatnika dużo później niż faktyczne rozpoczęcie amortyzacji środka trwałego, który został nabyty w tym celu. Ostatecznie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 13 czerwca 2017 r. (sygn. akt: stwierdził, iż podatnik powinien dla celów podatkowych dokonać korekty w okresie, w którym dotacja wpłynęła na jego rachunek. „(…) Od chwili podpisania umowy o dofinansowanie do momentu otrzymania dotacji podatnik nie jest w stanie prawidłowo wyliczyć kwoty zwrotu, co ma istotny wpływ na obliczenie proporcji udziału dotacji w finansowaniu środków trwałych. Jest to możliwe dopiero po przekazaniu podatnikowi kwoty dofinansowania i to w tym właśnie momencie powinien dokonać korekty odpisów amortyzacyjnych. Dopiero po otrzymaniu dofinansowania możliwe jest prawidłowe określenie wartości odpisów amortyzacyjnych, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Korekty tej należy dokonać na bieżąco w momencie fizycznego zwrotu. Sądy prezentują takie samo stanowisko. Ich zdaniem otrzymana dotacja na zakup (wytworzenie) środka trwałego po jego przyjęciu do używania i rozpoczęciu amortyzacji nie powoduje obowiązku korekty kosztów wstecz, tylko potrzebę jednorazowego ich zmniejszenia w okresie rozliczeniowym, w którym otrzymano dotację (…)”. Należy tylko odpowiednią część dotacji, która została ustalona proporcjonalnie do odpisów amortyzacyjnych dokonanych do dnia otrzymania dotacji, odnieść jednorazowo do pozostałych przychodów operacyjnych. Pozostałe 57% artykułu dostępne jest dla zalogowanych użytkowników serwisu. Jeśli posiadasz aktywną prenumeratę przejdź do LOGOWANIA. Jeśli nie jesteś jeszcze naszym Czytelnikiem wybierz najkorzystniejszy WARIANT PRENUMERATY. Zaloguj Zamów prenumeratę Kup dostęp do artykułu Zobacz również Jak wyliczyć składkę na ubezpieczenie zdrowotne przedsiębiorców w 2022 r.? Współcześnie przedsiębiorstwa prowadzą działalność gospodarczą w oparciu o społeczną odpowiedzialność biznesu (CSR). CSR to koncepcja, według której podmioty na etapie budowania strategii uwzględniają interesy społeczne i ochronę środowiska, a także relacje z różnymi grupami interesariuszy. Działają etycznie i odpowiedzialnie. Czytaj więcej Problemy audytu związane z wojną w Ukrainie KRBR przyjęła 8 września 2020 r. Krajowy Standard Badania 540 (Z) w brzmieniu Międzynarodowego Standardu Badania 540 (zmienionego) „Badanie szacunków księgowych i powiązanych ujawnień”. Standard KSB 540 (Z) ma zastosowanie do wykonywania usług badania sprawozdań finansowych za okresy sprawozdawcze kończące się 31 grudnia 2021 r. i później (z możliwością wcześniejszego stosowania). Czytaj więcej
Koszty te ujęto w księgach na kontach zespołu 4. Do dnia bilansowego od zakupionego ze środków dotacji środka trwałego dokonano odpisów amortyzacyjnych w wysokości: 6.650 zł. Równolegle do dokonanych odpisów kwotę: 6.650 zł odniesiono z konta 84 na dobro pozostałych przychodów operacyjnych (konto 76-0).
Środki trwałe są pozyskiwane przez jednostki w różny sposób. Mogą być one sfinansowane dzięki własnym zasobom, jak również kredytom, pożyczkom czy też dotacjom (np. ze środków unijnych). W tym ostatnim przypadku uzyskana suma nie ma wpływu na zmniejszenie wartości początkowej środka trwałego, należy natomiast wykazać przychód w równowartości otrzymanej dotacji. Sfinansowanie zakupu lub wytworzenia środków trwałych za pomocą dotacji nie jest obojętne podatkowo, gdyż wywiera skutki po stronie kosztów uzyskania przychodów. Środki pieniężne osiągnięte w ramach dotacji na sfinansowanie nabycia lub wytworzenia środków trwałych (także środków trwałych w trakcie budowy oraz prac rozwojowych), zalicza się do rozliczeń międzyokresowych przychodów, o ile nie zwiększają funduszy własnych. Jeśli zakup środka trwałego został sfinansowany w 100% dzięki dotacji, to do pozostałych przychodów operacyjnych zaliczać będzie się wartość odpisów amortyzacyjnych z okresu, która odpowiada udziałowi dotacji w wartości początkowej owego środka trwałego. W przypadku, gdy kupno środka trwałego jest tylko częściowo opłacone z dotacji, do pozostałych przychodów operacyjnych zalicza się tylko równowartość części odpisów amortyzacyjnych w proporcji do wartości pozyskanej dotacji. W sytuacji, gdy dotacja wpłynie na konto bankowe po oddaniu środka trwałego do użytkowania, należy jednorazowo zaliczyć do pozostałych przychodów operacyjnych sumę równą odpisom amortyzacyjnym (do czasu otrzymania dofinansowania). Środki trwałe pozyskane dzięki dotacjom z Unii Europejskiej muszą być odpowiednio oznaczone (aby udogodnić przeprowadzanie spisu, warto etykiety informacyjne uzupełnić o kody kreskowe), sprzęt kupiony za unijne fundusze także musi zostać oznakowany plakietkami z odpowiednimi danymi. To istotna kwestia, ponieważ brak widocznych informacji może pociągnąć za sobą konsekwencje – nawet odebranie dotacji. Okazuje się, że niewywiązywanie się z konieczności informowania o fakcie, iż projekt został sfinansowany z udziałem środków unijnych jest często występującą nieprawidłowością. Obowiązki jednostek w kwestii oznakowania środków trwałych to zatem przede wszystkim: informowanie opinii publicznej o pomocy otrzymanej z funduszy unijnych, umieszczanie w miejscach realizacji projektu (w trakcie jego trwania) tablic informacyjnych (jeśli całkowity wkład publiczny przekracza 500 000 Euro), umieszczanie po zakończeniu projektu stałych i widocznych tablic pamiątkowych (jeśli całkowity wkład publiczny przekracza 500 000 Euro) oraz znakowanie dokumentów związanych z projektem. Jak ewidencjonować wydatki finansowane dotacją unijną Realizowanie inwestycji za pomocą środków z funduszy unijnych wymaga księgowego wyodrębniania operacji związanych z przeprowadzanym projektem, opracowywania dokumentacji potwierdzającej wydatki poniesione podczas dokonywania przedsięwzięcia, składania sprawozdań z postępów w realizacji projektu oraz stosowania się do procedur i reguł prawa krajowego oraz wspólnotowego (w zakresie dotyczącym korzystania ze środków finansowych Unii Europejskiej). Powyższe obowiązki mają na celu zapewnienie przejrzystości finansowania projektów unijnych i prawidłowości prac oraz rentowności ponoszonych wydatków. Weryfikacja wywiązywania się jednostek z owych obowiązków jest realizowana za pomocą kontroli (uzyskanie środków często jest uwarunkowane od jej wyników). Nieprawidłowości wykryte podczas kontroli mogą skutkować wydłużeniem czasu oczekiwania na dotację, a nawet odmową dofinansowania i żądaniem zwrotu wypłaconych wcześniej pieniędzy wraz z odsetkami. Indywidualna stawka amortyzacyjna dla środków trwałych Istnieją na rynku rozwiązania informatyczne, które pomagają w prawidłowej ewidencji środków trwałych zakupionych z dotacji. Jednym z nich jest program STOCK, firmy SmartMedia. Program umożliwia przeprowadzenie ewidencji środków trwałych, wyposażenia, a także wartości niematerialnych i prawnych. Pozwala na wprowadzanie informacji o źródłach finansowania oraz odpowiednie księgowanie amortyzacji dofinansowanych środków, a także generowanie etykiet z wymaganymi oznaczeniami. Program jest z powodzeniem wykorzystywany w dużych, jak i małych firmach oraz setkach instytucji. Zobacz wskaźnik: Roczne stawki amortyzacyjne Podyskutuj o tym na naszym FORUM Przygotuj się do stosowania nowych przepisów! Poradnik prezentuje praktyczne wskazówki, w jaki sposób dostosować się do zmian w podatkach i wynagrodzeniach wprowadzanych nowelizacją Polskiego Ładu. Tyko teraz książka + ebook w PREZENCIE
Po wybraniu tego przycisku pojawi się okno Wybór środka trwałego, które prezentuje następujące parametry: Śr. Trwały – pole umożliwiające wybór środka trwałego z listy Księga inwentarzowa. Nazwa – nazwa środka trwałego wskazanego w polu Śr. Trwały. Osoba – bieżąca osoba odpowiedzialna za środek trwały.
Z dodatkowego wsparcia finansowego, jakim są dotacje skorzystało i skorzysta wiele podmiotów. Jest to dobre rozwiązanie zarówno na starcie, jak i dalszych etapach działalności gospodarczej. Uzyskane środki z reguły są przeznaczane na zakup wyposażenia oraz środków trwałych. W przypadku tych drugich należy pamiętać, że odpisy amortyzacyjne od ich wartości początkowej nie stanowią kosztu uzyskania przychodów, o czym stanowi art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o PIT. Przedsiębiorcy z upływem czasu często decydują się na ich sprzedaż. Jak wówczas należy ją rozliczyć? Czy ma znaczenie, że zakup sfinansowany był dotacją? Do jakich przepisów się dostosować? Sprawdź, jak rozliczyć sprzedaż środka trwałego sfinansowanego dotacją. Koszty związane ze sprzedażą środka trwałego Zasada ogólna rozliczania kosztów wynikających ze sprzedaży środka trwałego została uregulowana w art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT. Zgodnie z jego treścią nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych, w tym wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części. Wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych, bez względu na czas ich poniesienia. A więc w sytuacji, gdy sprzedaży podlega nie do końca zamortyzowany środek trwały, jego niezamortyzowna cześć wartości początkowej będzie stanowiła koszt podatkowy. Nieuwzględnione więc wcześniej w kosztach odpisy amortyzacyjne, począwszy od miesiąca, w którym nastąpiło zbycie, powinny zostać ujęte w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w jednej kwocie. Tego typu wartość należy ująć w kol. 13 KPiR - pozostałe wydatki. Jak należy postąpić w przypadku środków trwałych sfinansowanych dotacją? Otóż organy podatkowe w kwestii tej reprezentują dwa stanowiska - pierwsze zezwalające na ujęcie umorzonej wartości początkowej w kosztach firmowych oraz drugie, które kategorycznie tego zabrania. Wśród korzystnych dla podatników stanowisk organów podatkowych można wskazać interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi o sygn. IPTPB1/415-99/12-2/MD z dnia 26 kwietnia 2012 roku. Jak wynika z jej treści, przedsiębiorca dotację z PUP przeznaczył na zakup samochodu, który wprowadził do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Podatnik dokonywał odpisów amortyzacyjnych zaliczając do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od części wartości początkowej niesfinansowanej dotacją, natomiast odpisy amortyzacyjne od części, która została pokryta dotacją nie zostały zaliczone do kosztów podatkowych. W świetle obowiązujących przepisów organ podatkowy stwierdził, iż kosztem uzyskania przychodu w przypadku zbycia samochodu będzie wartość początkowa tego samochodu, pomniejszona o dokonane odpisy amortyzacyjne (zarówno stanowiące koszt uzyskania przychodu, jak i niestanowiące kosztu uzyskania przychodu). Zatem cała niezamortyzowana część wartości początkowej środka trwałego będzie kosztem uzyskania przychodów w momencie jego zbycia. Zupełnie odwrotne stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy o sygn. ITPB1/415-223/13/PSZ z dnia 29 kwietnia 2013 r., gdzie przedsiębiorca uzyskał dotację na rozpoczęcie działalności gospodarczej, którą przeznaczył na zakup środka trwałego – samochodu osobowego. Do kosztów uzyskania przychodów zaliczone zostały wyłącznie odpisy amortyzacyjne od tej części wartości samochodu, która została sfinansowana z własnych środków podatnika. Organ podatkowy stwierdził, że brak jest możliwości zaliczenia w całości niezamortyzowanej wartości początkowej środka trwałego do kosztów uzyskania przychodów. Niezamortyzowana wartość początkowa samochodu, która pokryta została z dotacji nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu w przypadku zbycia samochodu. Decydujące w tej kwestii mogą okazać się wyjaśnienia Ministra Finansów, w których resort przychyla się do stanowiska korzystnego dla podatników. Zdaniem MF w przypadku sprzedaży środka trwałego, za koszt podatkowy należy uznać wydatek na jego nabycie, stanowiący wartość początkową pomniejszony o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych, bez względu na źródło jego finansowania.
wszystkie prace związane z przygotowaniem miejsca pod budowę lub budowy lub ich części, wydatki na zakup lub wytworzenie środka trwałego, użytego w czasie fazy wdrożenia projektu nie kwalifikuje się do pomocy. Dotyczy to zarówno ciężkich maszyn budowlanych, jak i sprzętu linowego oraz innych typów wyposażenia.
Jednostka ma otrzymać dotację unijną. Będzie ona przeznaczona na zakup środka trwałego. Jakie zapisy powinny się znaleźć w księgach rachunkowych? Beneficjent może otrzymać dotację unijną, która dla celów prezentacji w sprawozdaniu finansowym może być uznana za dotację do aktywa lub do przychodu. Otrzymanie dotacji do aktywa wiąże się ze sfinansowaniem ze środków unijnych zakupu, wybudowania lub ulepszenia środka trwałego. W przygotowanym wniosku o dofinansowanie beneficjent określił rodzaj wydatku, a więc sposób przeznaczenia otrzymanego wsparcia. Od prawidłowego rozliczenia dotacji będzie uzależnione uznanie przez instytucje kontrolującą wydatku za kwalifikowany. Zgodnie z art. 125 ust. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE ) nr 1303/2013 w odniesieniu do zarządzania finansowego i kontroli programu operacyjnego instytucja zarządzająca: kontroluje, czy dofinansowane produkty i usługi zostały dostarczone, czy wydatki deklarowane przez beneficjentów zostały zapłacone oraz czy spełniają one obowiązujące przepisy prawa, wymagania programu operacyjnego oraz warunki wsparcia operacji; zapewnia, aby beneficjenci uczestniczący we wdrażaniu operacji, których koszty zwracane są na podstawie faktycznie poniesionych kosztów kwalifikowanych, prowadzili oddzielny system księgowości lub korzystali z odpowiedniego kodu księgowego dla wszystkich transakcji związanych z operacją; wprowadza skuteczne i proporcjonalne środki zwalczania nadużyć finansowych, uwzględniając stwierdzone rodzaje ryzyka; ustanawia procedury zapewniające przechowywanie zgodnie z wymogami art. 72 lit. g rozporządzenia wszystkich dokumentów dotyczących wydatków i audytów wymagane do zapewnienia właściwej ścieżki audytu. Oznacza to, że przy realizacji dotacji na zakup, wybudowanie czy ulepszenie środka trwałego beneficjent musi po pierwsze mieć wyodrębnioną ewidencję środków trwałych lub kod księgowy, a po drugie posiadać środek trwały i przechowywać dokumenty związane z rozliczeniem dotacji. Otrzymana dotacja zostanie ujęta w ewidencji księgowej na koncie „Rozliczenie międzyokresowe przychodów”. Sposób księgowania jest związany z zastosowaniem zasady współmierności przychodów i kosztów. Kosztem będzie dopiero amortyzacja środka trwałego. Począwszy od miesiąca, w którym zaczynamy naliczać amortyzację, równolegle będziemy księgować pozostały przychód operacyjny odzwierciedlający rozliczenie otrzymanej dotacji w okresie użytkowania środka trwałego. Ewidencja księgowa w przypadku nabycia środka trwałego będzie przebiegać następująco: 1. WB ‒ wpływ środków pieniężnych z dotacji unijnej na rachunek bankowy jednostki: a) Wn konto 130 „Rachunek bieżący” (w analityce np. 130-3 „Rachunek dotacji…); b) Ma konto 844 „Rozliczenia międzyokresowe przychodów”. 2. FA ‒ zakup środka trwałego (faktura): a) Wn konto 010 „Środki trwałe”; b) Ma konto 303 „Rozliczenia zakupu” lub 240 „Pozostałe rozrachunki” lub 130 „Rachunek bieżący” (w analityce np. 130-3 „Rachunek dotacji…”). 3. PK ‒ odpisy amortyzacyjne dokonywane od zakupionego środka trwałego: a) Wn konto 401 „Amortyzacja” lub konto zespołu 5 (w analityce „Amortyzacja”); b) Ma konto 070 „Umorzenie środków trwałych”. 4. PK ‒ zarachowanie do pozostałych przychodów operacyjnych równolegle do dokonywanych odpisów amortyzacyjnych: a) Wn konto 844 „Rozliczenia międzyokresowe przychodów”; b) Ma konto 763 „Pozostałe przychody operacyjne”. Odmiennie zostanie rozliczona dotacja dla celów podatku dochodowego. Generalnie otrzymane na zakup środków trwałych dotacje nie są przychodem podatkowym u podatników podatku dochodowego od osób fizycznych i są wolne od podatku dochodowego u podatników podatku dochodowego od osób prawnych. Jednocześnie odpisy amortyzacyjne od środków trwałych sfinansowanych z dotacji nie stanowią kosztów uzyskania przychodu. U podatników podatku dochodowego od osób prawnych dotacje otrzymane jako zwrot wydatków na zakup środków trwałych są przychodem podatkowym, co wynika z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Przychód ten jest zwolniony z podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o CIT. Zgodnie z wyżej wymienionym przepisem wolne od podatku są dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a‒16m ustawy o CIT. Podatnik nie może zatem zaliczyć do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych w części odpowiadającej otrzymanej przez niego dotacji. Z tego względu z kwoty miesięcznego odpisu amortyzacyjnego wyodrębnia taką jego część, która odpowiada otrzymanej dotacji. Ta część odpisu nie stanowi kosztu uzyskania przychodów. Wynika to z art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem nie uważa się za koszt uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych według zasad określonych w art. 16a‒16m ustawy o CIT, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. [przykład] 1. W styczniu spółka z nabyła środek trwały (maszynę produkcyjną) o wartości 180 000 zł. W tym samym miesiącu przyjęła go do używania i wprowadziła do ewidencji. 2. Środek trwały jest amortyzowany miesięcznie metodą liniową przy zastosowaniu 10-proc. stawki amortyzacyjnej (spółka ustaliła, że okres ekonomicznej użyteczności wynosi 10 lat). Miesięczny odpis amortyzacyjny wynosi: (180 000 zł × 10 proc.) : 12 m-cy = 1500 zł. Pierwszego odpisu amortyzacyjnego spółka dokonała w lutym. 1. W styczniu spółka z nabyła środek trwały (maszynę produkcyjną) o wartości 180 000 zł. W tym samym miesiącu przyjęła go do używania i wprowadziła do ewidencji. 2. Środek trwały jest amortyzowany miesięcznie metodą liniową przy zastosowaniu: 10-proc. stawki amortyzacyjnej (spółka ustaliła, że okres ekonomicznej użyteczności wynosi 10 lat). Miesięczny odpis amortyzacyjny wynosi: (180 000 zł × 10 proc.) : 12 m-cy = 1500 zł. Pierwszego odpisu amortyzacyjnego spółka dokonała w lutym 2020 r. 3. Również w styczniu spółka otrzymała dotację w wysokości 60 proc. wydatku poniesionego na zakup tego środka trwałego, tj. 108 000 zł. 4. Jednostka prowadzi ewidencję kosztów tylko na kontach zespołu 4 1. Otrzymano fakturę za środek trwały: a) wartość netto 180 000 zł; c) wartość brutto 221 400 zł. 2. OT – przyjęto środek trwały do użytkowania 180 000 zł. 3. WB – w styczniu wpłynęła dotacja stanowiąca 60 proc. wartości środka trwałego 108 000 zł. 4. PK – naliczono amortyzację środków trwałych 1500 zł (180 000 x 10 proc. /12 m-cy): a) amortyzacja stanowiąca koszt uzyskania przychodu 600 zł (1500 zł x 40 proc.); b) amortyzacja niestanowiąca kosztu uzyskania przychodu 900 zł (1500 zł x 60 proc.). 5. PK – rozliczenie dotacji równolegle do odpisów amortyzacyjnych 900 zł (1500 zł x 60 proc.). 1. W styczniu spółka z nabyła środek trwały (maszynę produkcyjną) o wartości 180 000 zł. W tym samym miesiącu przyjęła go do używania i wprowadziła do ewidencji. 2. Środek trwały jest amortyzowany miesięcznie metodą liniową przy zastosowaniu: 10-proc. stawki amortyzacyjnej (spółka ustaliła, że okres ekonomicznej użyteczności wynosi 10 lat). Miesięczny odpis amortyzacyjny wynosi: (180 000 zł × 10 proc.) : 12 m-cy = 1500 zł. Pierwszego odpisu amortyzacyjnego spółka dokonała w lutym 2020 r. 3. W sierpniu spółka otrzymała dotację w wysokości 60 proc. wydatku poniesionego na zakup tego środka trwałego, tj. 108 000 zł. 4. Jednostka prowadzi ewidencję kosztów tylko na kontach zespołu 4. 1. Otrzymano fakturę za środek trwały: a) wartość netto 180 000 zł; c) wartość brutto 221 400 zł. 2. OT – przyjęto środek trwały do użytkowania 180 000 zł. 3. PK – naliczono amortyzację środków trwałych 1500 zł (180 000 x 10 proc. /12 m-cy) ‒ księgowanie za sześć miesięcy. 4. WB – w sierpniu wpłynęła dotacja stanowiąca 60 proc. wartości środka trwałego 108 000 zł. 5. PK – korekta amortyzacji podatkowej za sześć miesięcy: a) amortyzacja stanowiąca koszt uzyskania przychodu 1500 zł x 40 proc. = 600 zł; 600 zł x 6 miesięcy = 3600 zł (nie księgujemy); b) amortyzacja niestanowiąca kosztu uzyskania przychodu 1500 zł x 60 proc. = 900 zł; 900 zł x 6 miesięcy = 5400 zł. 6. PK – rozliczenie dotacji równolegle do odpisów amortyzacyjnych 1500 zł x 60 proc. = 900 zł; 900 zł x 6 miesięcy = 5400 zł. 7. PK – naliczono amortyzację za sierpień środków trwałych 180 000 zł x 10 proc. /12 m-cy = 1500 zł: a) amortyzacja stanowiąca koszt uzyskania przychodu 1500 zł x 40 proc. = 600 zł; b) amortyzacja niestanowiąca kosztu uzyskania przychodu 1500 zł x 60 proc. = 900 zł; 8. PK – rozliczenie dotacji równolegle do odpisów amortyzacyjnych 1500 zł x 60 proc. = 900 zł. • art. 72 lit. g, art. 125 ust. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 z 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 ( UE z 2013 r. L 347, s. 320) • ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości ( z 2019 poz. 351; z 2020 r. poz. 568) • art. 12 ust. 1 pkt 1, art. 16 ust. 1 pkt 48, art. 16a‒16m, art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( z 2019 r. poz. 865; z 2020 r. poz. 1262) Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL Kup licencję
Dopiero z momentem spełnienia tych przesłanek (przesłanki te muszą być spełnione łącznie) istnieje prawo wprowadzenia środka trwałego do ewidencji środków trwałych. Składnik majątku podlega zatem amortyzacji jako środek trwały, jeżeli w dniu przyjęcia do używania jest kompletny i zdatny do użytku(wyrok Naczelnego Sądu
Przedsiębiorcy korzystający z zewnętrznych źródeł finansowania jakimi są niejednokrotnie dotacje muszą pamiętać o konsekwencjach jakie ich czekają w przyszłości. Przede wszystkim powinni zwrócić uwagę na umowę dotacji i warunki jakie są w niej określone. Dotacje bowiem często są przyznawane na konkretny cel co oznacza, że nie każdy wydatek może być nią sfinansowany pomimo tego, że dotyczy bezpośrednio działalności firmy. Z dotacją wiążą się również konsekwencje podatkowe... Czy amortyzacja jednorazowa może być zastosowana, kiedy przedsiębiorca sfinansował zakup środka trwałego dotacją? Kupiłeś z dotacji środek trwały - amortyzacja nie będzie kosztem Otrzymana dotacja co do zasady, jest przychodem przedsiębiorcy, który nie podlega opodatkowaniu. Nabyte w całości dzięki otrzymanej dotacji środki trwałe nie będą kosztem podatkowym. Zakupione dla celów firmowych rzeczy, których przewidywany okres użytkowania to ponad rok, zdatne do użytku o wartości powyżej zł mają jednak obowiązek zostać wprowadzone do Ewidencji Środków Trwałych firmy. Na mocy ustawy rzeczy te powinny podlegać amortyzacji, co oznacza, że powinien powstać plan odzwierciedlający stopniowe ich zużycie. Dotyczy to również środków trwałych zakupionych z dotacji. W planie amortyzacji znajdą się więc comiesięczne odpisy amortyzacyjne, które co do zasady stanowią koszt, ale nie w przypadku gdy środek trwały został sfinansowany dotacją. Zakupiony więc z dotacji środek trwały należy wprowadzić do Ewidencji Środków Trwałych firmy, naliczyć odpisy amortyzacyjne czyli rozpisać plan amortyzacji, ale nie uwzględniać tych odpisów dla celów podatkowych. Nie należy więc zapisywać ich w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Korzystałeś z dotacji - sprawdź czy możesz korzystać z jednorazowej amortyzacji Konsekwencje korzystania z dotacji nie odnoszą się wyłącznie do tych rzeczy zakupionych z dotacji. Mogą mieć one także szerszy aspekt i wpływać na przyszłość działalności. Szczególnie w przypadku gdy przedsiębiorca w przyszłości planuje korzystać z innych źródeł pomocy jak np. pomoc de minimis (dla małych podatników oraz przedsiębiorców rozpoczynających działalność gospodarczą). W najpopularniejszej formie służy ona przedsiębiorcom w celu dokonywania jednorazowych odpisów amortyzacyjnych dla wybranych rodzajów środków trwałych o wartości przekraczającej zł. Limitem ograniczającym korzystanie z jednorazowej amortyzacji de minimis jest ustawowy limit euro jakiego nie może przekroczyć w danym roku podatkowym suma dokonanych jednorazowych odpisów amortyzacyjnych środków trwałych o wartości powyżej zł. Nie jest to jednak jedyny limit ograniczający korzystanie z pomocy. Drugim limitem jaki ma zastosowanie przy korzystaniu z pomocy de minimis jest limit euro jakiego nie może przekroczyć suma przyznanego wsparcia. Limit obejmuje okres trzech lat. Dla firm działających w sektorze transportu drogowego limit jest niższy i wynosi euro. Do ogólnego wsparcia de minimis wliczają się również otrzymane dotacje. Jeżeli więc przedsiębiorca korzystał w ciągu ostatnich trzech lat z dotacji lub innej formy wsparcia de minimis i przekroczył kwotę limitu może nie mieć możliwości korzystania z jednorazowej amortyzacji de minimis. Należy tu również pamiętać, że za kontrolowanie kwoty limitu odpowiada sam przedsiębiorca. W razie nieprawidłowości to on będzie obciążony konsekwencjami nie zastosowania się do limitu pomocy określonego przepisami.
. 470 34 333 275 301 276 157 422
zakup środka trwałego z dotacji
